Nabytki Zamku Królewskiego w 2023 roku
Misją Zamku Królewskiego w Warszawie jest nie tylko trzymanie pieczy nad materialnym dziedzictwem kulturowym Polski, ale także sukcesywne jego poszerzanie poprzez przemyślane i zgodne z obranym profilem zakupy cennych obiektów do zamkowej kolekcji. Rok 2023 był szczególnie obfity pod tym względem. Przedstawiamy listę najważniejszych ubiegłorocznych nabytków, z których dużą część w niedługim czasie będzie można podziwiać na naszych stałych i czasowych ekspozycjach.
Rysunek Rafaela
Raffaello Santi lub Raffaello Sanzio, zw. Rafaelem, Postać żołnierza w zbroi all’antica, rysunek, 27,2 x 17,5 cm
Szkic sporządzony ręką jednego z największych mistrzów dojrzałego włoskiego renesansu przedstawia ukazaną z profilu postać odzianego w antykizujący strój wojownika. Wedle jednej z hipotez jest to legendarny rzymski bohater Gajusz Mucjusz Scewola, który zasłynął tym, że włożył rękę do ognia, aby udowodnić, że nie lęka się tortur ani śmierci. Kreska Rafaela jest swobodna, ale bezbłędna. Rysunek sporządzony jest piórem i brązowym tuszem na papierze żeberkowym. Jest to pierwsza praca Rafaela w polskich zbiorach.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Rysunek Tiepola
Giovanni Battista Tiepolo, Triumf Polski – projekt łodzi paradnej dla królewicza Fryderyka Krystiana Wettyna, rysunek, 47 x 79 cm
Projekt rysunkowy autorstwa jednego z najwybitniejszych XVIII-wiecznych malarzy, rysowników i grafików przedstawia łódź przeznaczoną dla osiemnastoletniego wówczas Fryderyka Krystiana Wettyna (1722-1763), syna króla Polski i elektora Saksonii Augusta III. Obiekt miał powstać na okoliczność regaty zorganizowanej 4 maja 1740 r. z okazji przybycia królewicza do Republiki Weneckiej. Kompozycja wykonana została piórem i tuszem w kilku doskonale harmonizujących ze sobą kolorach (brąz, czerwień, róż, indygo, zieleń, purpura, żółć). Wyrafinowana, a jednocześnie swobodna Tiepolowska kreska doskonale reprezentuje styl weneckiego rokoka.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Obraz Bernarda i Lorenza Bellottów Forum Nerwy w Rzymie
Bernardo Bellotto, Lorenzo Bellotto, Forum Nerwy w Rzymie, Warszawa 1770 r., olej na płótnie, 85 x 107 cm
Bernardo Bellotto, zw. Canalettem to jeden z artystów, których dzieła najliczniej reprezentowane są w Zamku Królewskim w Warszawie, nadworny malarz króla Stanisława Augusta. Wenecjanin przybył do Polski w 1767 r., a jego najbardziej znaną realizacją artystyczną pozostaje cykl wedut Warszawy, zamówionych przez monarchę do Przedpokoju Senatorskiego w Zamku. Jednak już wcześniej Bellotto na polecenie Stanisława Augusta wykonał serię widoków Rzymu, złożoną z szesnastu wedut Wiecznego Miasta – budowli antycznych i fundacji papieskich. Wystawiony na sprzedaż przez spadkobierców króla, cykl uległ rozproszeniu. Do niego właśnie należy obraz Forum Nerwy w Rzymie, który udało się zakupić do kolekcji Zamku Królewskiego w 2023 roku.
Obraz odznacza się oryginalną kompozycją: w cieniu pozostałości dawnej Świątyni Minerwy odpoczywa czy też bawi się grupa osób w barwnych strojach i nader swobodnych pozach. Ten fragment obrazu był – być może – dziełem Lorenza Bellotta, syna Bernarda, często pomagającego ojcu. Pojawienie się na rynku sztuki obrazu Bernarda Bellotta z dawnej kolekcji Stanisława Augusta w Warszawie jest zawsze wyjątkowym wydarzeniem. W 2018 r. udało się do kolekcji zamkowej zakupić inny obraz z serii rzymskiej – Widok Kapitolu. Od teraz już dwa widoki Rzymu autorstwa Bellotta przypominać będą o tym ważnym zamówieniu ostatniego króla Polski.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Popiersia cesarzy rzymskich Rondoniego
Sześć marmurowych popiersi cesarzy rzymskich autorstwa Alessandra Rondoniego, ok. 80 cm (bez stopy), stopa: ok. 22 cm
Zespół sześciu biustów portretowych cenionego XVII-wiecznego rzymskiego rzeźbiarza Alessandra Rondoniego stanowi niezwykle rzadki na rynku antykwarycznym przykład spójnego barokowego „garnituru” monumentalnych popiersi przeznaczonych do ekspozycji we wnętrzach pałacowych. Klasa artystyczna rzeźb jest bardzo wysoka, a ich stan zachowania znakomity. Popiersia przedstawiają cesarzy starożytnego Rzymu: Augusta (I), tak zwanego Młodego Hadriana (II), Marka Aureliusza (III), Septymiusza Sewera (IV) oraz dwóch innych, których identyfikacja nie jest jednoznaczna.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Dwa obrazy Agostina Tassiego: Stocznia i Zdobycie Troi
Kolekcja Zamku Królewskiego w Warszawie wzbogaciła się w 2023 roku o dwa wysokiej klasy dzieła malarskie autorstwa Agostina Tassiego – jednego z najważniejszych przedstawicieli późnego manieryzmu w centralnej Italli, kontynuatora stylu wypracowanego przez Caravaggia. Oba nabyte płótna: Stocznia i Zdobycie Troi powstały ok. 1639 i stanowią reprezentatywne przykłady stylu malarskiego Tassiego, jasno wskazując jego zainteresowania i inspiracje artystyczne.
Obraz Stocznia przedstawia wnętrze wielkiej konstrukcji arkadowej, stanowiącej fragment kompleksu zwanego Arsenałem w Wenecji – miejsca konstruowania okrętów wojennych i statków handlowych na potrzeby Republiki Weneckiej. Choć przedstawiona scena ma miejsce w dzień, tonacja obrazu jest zdecydowanie mroczna, a głównymi źródłami światła zdają się pochodnie i ogniska, dające niezwykłe, kontrastowe efekty światłocieniowe, tak znamienne dla stylu caravaggionistów.
Drugie dzieło, Zdobycie Troi, to nokturn, na którym widać ogarnięte pożarem miasto i uciekającą w popłochu ludność. Artysta w mistrzowski sposób zastosował tu efekty luministyczne, uwzględniając różne źródła światła jak blask ognia czy księżyca. Sylwetki fragmentów infrastruktury miejskiej na tle zasnutego łuną nieba odznaczają się wyrazistym cieniem, tworząc silny kontrast. Całość budzi skojarzenia z apokaliptycznymi przedstawieniami Hieronymousa Boscha.
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Fundacji PGE
Zabytkowa porcelana
Zamek Królewski w Warszawie może się poszczycić jedną z największych w tej części Europy kolekcji zabytkowej porcelany. Ubiegłoroczne zakupy znacząco wzbogaciły te zbiory. W ich skład weszły wytwory najsłynniejszych królewskich manufaktur porcelany: niemieckich – w Miśni i Berlinie, francuskiej – w Sèvres, oraz polskich – w Korcu i Baranówce.
Trzy talerze z drugiego serwisu Earl of Jersey (Królewska Manufaktura Porcelany w Miśni, 1739–1740)
Talerze powstały jako uzupełnienie „pierwszego” serwisu Earl of Jersey (z ok. 1735 roku), którego dekoracja malarska była jedną z ostatnich wykonanych dla manufaktury miśnieńskiej prac Adama Friedricha Löwenfincka, jednego z najwybitniejszych malarzy ceramicznych w historii. Naczynia powstały już po odejściu Löwenfincka z wytwórni miśnieńskiej, jednak inni mistrzowie pędzla bardzo dobrze odtworzyli jego styl. Talerze są unikatowe i znacząco wzbogaciły znajdujący się w kolekcji zamkowej zespół naczyń z porcelany miśnieńskiej dekorowanych scenkami chinoiserie w typie Löwenfincka.
Trzy figurki z serii alegorii pięciu zmysłów: Słuch, Wzrok, Dotyk (Królewska Manufaktura Porcelany w Miśni, 1750–1760).
Porcelana malowana naszkliwnie, złocona, relief, dekoracja plastyczna, wys. 26 cm – 27 cm – 28 cm
Modele figurek wykonano w 1745 r. do serii alegorii pięciu zmysłów zamówionej przez carycę Elżbietę Pietrowną (1709–1762). Ich autorami byli najwybitniejsi rzeźbiarze pracujący ówcześnie w manufakturze miśnieńskiej: kierownik pracowni rzeźby Johann Joachim Kaendler, Johann Friedrich Eberlein i Peter Reinicke. Tylko w zbiorach Ermitażu zachował się komplet 5 figurek z tej serii, więc zestaw tych 3 alegorii zmysłów stanowi wielką wartość, tym bardziej, że w zamkowych zbiorach znajduje się już czwarta figurka z tej serii, wykonana z białej niemalowanej porcelany i wyobrażająca węch.
Figurka La Reconnaissance (wdzięczność) z Królewskiej Manufaktury Porcelany w Sèvres, 1785–1800
Biskwit udokumentowany jest w wykazie modeli biskwitów sewrskiej manufaktury jako wykonany przez Louisa-Simona Boizota w 1784 r. W chwili obecnej na rynku antykwarycznym znane są tylko dwa inne egzemplarze wykonane na bazie tego modelu. Figurka jest więc unikatowa i znacząco wzbogaca znajdujący się w zamkowej kolekcji zespół biskwitów sewrskich autorstwa czterech czołowych modelerów: Pigalle’a, Falconeta, Le Richa i Boizota.
Zabytkowa porcelana wykonana w manufakturach w Korcu i Baranówce
W ubiegłym roku Zamek Królewski w Warszawie wszedł w posiadanie licznego zespołu zabytkowych naczyń porcelanowych wykonanych w Korcu i Baranówce, a więc dwóch pierwszych manufakturach porcelany w Polsce.
Pierwsza z nabytych kolekcji zawiera 38 wyrobów pochodzących z dawnego wyposażenia pałacu Radziwiłłów w Balicach. Kilkanaście z nich posiada dokumentację fotograficzną potwierdzającą tę proweniencję. W zespole przeważa porcelana korecka, powstała głównie w drugim okresie działalności manufaktury, czyli w latach 1797–1804.
Druga kolekcja stworzona została przez Andrzeja Wasilewskiego i stanowi największy w Polsce jednorodny zbiór porcelany z Korca i Baranówki. Liczy 152 obiekty dobrze ilustrujące szeroki repertuar form i dekoracji obu wytwórni. W kolekcji znajdują się talerze, wazy, sosjerki, elementy z zastaw do kawy i herbaty oraz deserów: filiżanki ze spodkami, mlecznik czy rzadki ażurowy koszyk na owoce. Naczynia dekorowane są różnorodnymi wzorami, takim jak: wici roślinne (dębina, bratki, sitowie), rzut kwiatów chabru czy złote ornamenty.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Łyżka porcelanowa z motywem ptaków, Królewska Manufaktura Porcelany w Miśni, ok. 1750
Łyżki porcelanowe należą do rzadkości, a ta jest doskonałym uzupełnieniem zespołu kilkudziesięciu miśnieńskich naczyń serwisowych z motywem ptaków, znajdujących się już w kolekcji Zamku Królewskiego w Warszawie. Zakupiony sztuciec odznacza się owoidalną, mocno zagłębioną chochlą i profilowanym uchwytem, na zakończeniu wygiętym i uformowanym reliefowo jako liść. Od spodu chochlę zdobią reliefowe nakładki w formie listków zespolone z uchwytem. Zagłębienie chochli dekorowane jest motywem dwóch ptaków na gałązce.
Grupa figuralna Curiosité / Magiczna latarnia, Królewska Manufaktura Porcelany w Berlinie, 1780–1800
Model rzeźby został wykonany w 1757 r. przez Étienne’a-Maurice’a Falconeta, jednego z najsłynniejszych modelerów królewskiej manufaktury porcelany w Sèvres. Na owalnej podstawie ukazano chłopca kręcącego korbką umocowaną przy drewnianej skrzynce ustawionej na stojaku, do której zagląda pochylona dziewczynka trzymająca w lewej ręce koszyk z owocami. O jej lewe ramie opiera się mniejszy chłopiec. Skrzynka to „magiczna latarnia”, którą można określić jako XVIII-wieczny prototyp fotoplastykonu.
Figurka jest przykładem kopiowania sewrskich biskwitów w berlińskiej manufakturze, w której wykorzystywano prace nie tylko Falconeta, ale i innych czołowych modelerów jak Pigalle czy Boizot.
Grupa figuralna Alegoria muzyki, Królewska Manufaktura Porcelany w Berlinie, 1770–1780
Ta należąca do serii alegorii sztuk i nauk figurka bardzo zbliżona jest do modelu autorstwa Wilhelma Christiana Meyera z ok. 1769 r., choć różni się od niego kilkoma detalami. Na lekko wysklepionej, zbliżonej kształtem do owalu podstawie ukazane są dwa putta: jedno – siedzące na samej podstawie – pisze na zwoju, drugie – siedzące na podwyższeniu w lewej, uniesionej ku górze ręce trzyma wieniec laurowy, a prawą podtrzymuje lirę wspartą o kolano.
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Totalizatora Sportowego
Taca połogowa z XV w. (dwustronnie malowana)
Malowana dwustronnie taca połogowa (desco da parto) – recto: Sprawiedliwość Trajana, verso: Putto grające na flecie i bijące w bęben, autor: Lippo D’Andrea, Florencja, ok. 1430, średnica: 71 cm
Zgodnie z tradycją patrycjuszowską we Florencji kobietę w połogu obdarowywano malowaną tacą, na której przynoszono poczęstunek i upominki. Jednak to sama taca stanowiła najcenniejszy dar, zawieszany później na ścianie jako pamiątka po narodzinachy. Obiekty te ze względu na niewielką liczbę zachowanych egzemplarzy stanowią dziś rzadkość na rynku sztuki i są bardzo cenne. Zakupiona taca malowana jest dwustronnie przez florenckiego artystę Lippo D’Andreę (ur. 1377 – zm. przed 1457). Jedna strona obiektu prezentuje opowiedzianą obrazem historię cesarza rzymskiego Trajana, na drugiej zaś widnieje popularny w okresie renesansu motyw dekoracyjny przedstawiający małego nagiego chłopca.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Pietro da Cortona, Głowa brodatego mężczyzny
Pietro da Cortona, Głowa brodatego mężczyzny, olej na płótnie, przed 1624 r., 38 x 29 cm, w ramie
Zakupiony obraz stanowi interesujący przykład szkicu olejnego wykonanego przez jednego z najważniejszych malarzy tworzących w XVII-wiecznym Rzymie. Najbliższą mu malarską analogię możemy odnaleźć na fresku Męczeństwo św. Bibiany z kościoła św. Bibiany w Rzymie, zrealizowanym przez Pietra da Cortonę na zamówienie papieża Urbana VIII w latach 1624–1625.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Jacopo de’ Barbari (przypisywany), Święty Jan Chrzciciel, rysunek
Jacopo de’ Barbari (przypisywany), Święty Jan Chrzciciel, czarny ołówek, czerwona kreda, akwarela; 38,1 x 24, 8 cm, w oprawie
Dzieło przypisywane jednemu z ważnych i wpływowych twórców włoskiego renesansu, odznaczające się bardzo wysokim poziomem artystycznym. Artysta bezbłędnie oddaje anatomię przedstawianej postaci. Charakterystyczna, prowadzona z wielką dyscypliną, ale niepozbawiona swobody kreska może budzić skojarzenia z dziełami twórców niemieckich z przełomu XV i XVI w., w tym Albrechta Dürera, co świadczy na korzyść tezy, że dzieło powstało w czasie, kiedy De’ Barbari pracował na północy Europy i nie tylko zaszczepiał tam ducha włoskiego renesansu, ale i sam ulegał inspiracjom.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Stół konsolowy w stylu Ludwika XV
Autor projektu: Nicolas Pineau, 1735–1745 r., drewno złocone, marmurowy blat w typie Rouge Roya, wymiary: 87,5 x 66,4 x 138,5 cm
Konsola jest przykładem wysokiej jakości wyrobu francuskiego rzemiosła artystycznego z pierwszej połowy XVIII w. Realizacje autorstwa Nicolasa Pineau (1684–1754), snycerza i projektanta, od lat trzydziestych XVIII w. wyróżniały się niezwykłą pomysłowością i cieszyły się uznaniem w Europie.
Pineau był uważany za jednego z kluczowych protoplastów żywiołowego stylu francuskiego rocaille, a także pioniera w korzystaniu z iluzji asymetrii w geometrycznych bryłach. Widać to doskonale na przykładzie niniejszego mebla, którego nogi o zdobieniach tworzących charakterystyczny kształt C wydają się lekko asymetryczne względem siebie. Jest to typowe dla Pineau zastosowanie efektu symmétrie contrastée, polegającego na tym, że w proporcjonalną i symetryczną konstrukcję wprowadza się zdobienia tworzące iluzję perspektywiczną.
To pierwsze dzieło Nicolasa Pineau w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie, który posiada dzieła kilku innych najważniejszych meblarzy XVIII-wiecznej Europy.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Naśladowca Antonia Benciniego, Pierwsze spotkanie Marii Leszczyńskiej z królem Ludwikiem XV, rysunek
Naśladowca Antonia Benciniego, Pierwsze spotkanie Marii Leszczyńskiej z królem Ludwikiem XV, ok. 1750 r., akwarela, gwasz, grafit na papierze, 35,7 x 47,8 cm
Zakupiony rysunek, wykonany przez naśladowcę Antoniego Benciniego (1710-1765), włoskiego miniaturzysty o wyrazistym stylu, związanego z dworem cesarzowej Austrii Marii Teresy, stanowi bardzo interesujące polonikum, w przeszłości należące do słynnej kolekcji rodziny Rothschildów. Dawniej kompozycja określana była jako przedstawiająca króla Jana III Sobieskiego i osoby z jego otoczenia, jednak dokładniejsza analiza pozwoliła wysunąć inną hipotezę, a mianowicie, że mamy tu do czynienia ze sceną pierwszego spotkania pary przeszłych małżonków – Marii Leszczyńskiej, córki króla Stanisława Leszczyńskiego, oraz delfina Francji Ludwika Burbona, przyszłego króla Ludwika XV.
Zakup był możliwy dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Abraham-Louis-Rodolphe Ducros, Widok Panteonu w Rzymie, akwarela
Abraham-Louis-Rodolphe Ducros, Widok Panteonu w Rzymie, akwarela, tusz brązowy, werniks, na papierze naklejonym na płótno, 77,5 x 110,5 cm
Abraham-Louis-Rodolphe Ducros był szwajcarskim malarzem, zgodnie uznawanym tak przez innych artystów, jak i przez kolekcjonerów za jednego z najważniejszych akwarelistów pejzażowych swojej epoki.
Okazała, dużych rozmiarów jak na tę technikę kompozycja, przedstawiająca rzymski Panteon i plac przed nim, stanowi nader rzadki przykład dzieła umocowanego na oryginalnym płótnie i blejtramie oraz oryginalnej ramie – z zachowanymi autorskim instrukcjami dotyczącymi warunków przechowywania dzieła (na odwrocie).
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Totalizatora Sportowego
Szkatułka ślubna ze scenami mitologicznymi
Szkatułka ślubna ze scenami mitologicznymi, wykonanie: „Warsztat tematów moralnych i miłosnych” (Ferrara lub Wenecja, czynny ok. 1490–1510), powst. ok. 1500–1510, złocone drewno topoli lub olchy i formowana biała pasta ołowiowa (pastiglia), wymiary: 11 × 21 × 13,5 cm
Zakupiona do zbiorów Zamku szkatułka stanowi luksusowy przedmiot będący popularnym na przełomie XV i XVI wieku elementem wystroju prywatnych stref domów szlacheckich, demonstrującym wyrobiony gust i humanistyczną erudycję właścicieli i ofiarowywanym najczęściej jako prezent ślubny. Nie jest pewne, w którym mieście północno-wschodniej Italii w tamtym czasie funkcjonowało kilka warsztatów produkujących te luksusowe przedmioty – najprawdopodobniej były to Wenecja lub Ferrara. Zakupiona szkatułka powstała w tzw. „Warsztacie tematów moralnych i miłosnych”, który specjalizował się w podobnych przedmiotach i którego zachowane do dziś wyroby stanowią ponad połowę wszystkich szkatułek pastigliowych, jakie dotrwały do naszych czasów. Ściany skrzynki zdobią sceny mitologiczne o tematyce miłosnej, zaczerpnięte m.in. z Metamorfoz Owidiusza.
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Totalizatora Sportowego
Model snycerski dekoracji groteskowej
Antonio Barili (Siena, 1453–1516) lub Giovanni Barili (zm. 1529), warsztat bądź krąg, ok. 1500–1525, terakota, 119 × 44,5 × 4 cm
Modele używane w dawnych pracowniach snycerskich i rzeźbiarskich stanowią na rynku sztuki wielką rzadkość. Do unikatów należy więc ten niedawno odkryty i znakomicie odrestaurowany terakotowy model lub studium przygotowawcze (płycina została w nieznanym momencie rozbita na kilka fragmentów). Na podstawie analizy stylistycznej można domniemywać, że panel ten powstał w działającej w Sienie manufakturze założonej przez Antonia Bariliego. Panel obejmuje stylizowaną wić i elementy z repertuaru malarstwa groteskowego odkrytego w podziemnych salach Domus Aurea Nerona w Rzymie i przetworzonego przez wyobraźnię studiujących ją artystów: aediculę (z figurą Minerwy), Nereidę, dwóch nagich geniuszy, rogi obfitości, putta, spolia i symbole sztuk.
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Totalizatora Sportowego
Zbroja pizańska
W zamkowej kolekcji zabytkowych militariów znalazła się XVI-wieczna zbroja typu pizańskiego, wyprodukowana prawdopodobnie w warsztacie wybitnego płatnerza Pompeo della Cesy w Mediolanie ok. roku 1580. Obiekt wykonany jest ze stali, mosiądzu i skóry i należy go zaliczyć do kompletów uzbrojenia ochronnego o charakterze luksusowym. Prawdopodobnie jego właścicielem był dowódca milicji miejskiej lub sił zbrojnych miasta. Kunsztowne zdobienia wykonane metodą trawienia przedstawiają motyw przemijania poprzez wizerunki postaci: młodzieńca i dziewczyny oraz mężczyzny i kobiety. Kolejne zdobienia ukazują Aresa i Atenę, a także ornamenty roślinne, artykuły uzbrojenia oraz motyw księżyca z twarzą.
Zbroję można podziwiać w formie prezentacji 3D dostępnej pod adresem: https://zbroja.zamek-krolewski.pl.
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Totalizatora Sportowego
Carlo Labruzzo, Świątynia Westy w Tivoli
Carlo Labruzzo, Świątynia Westy w Tivoli, akwarela, gwasz, tusz na papierze, 36,5 x 48,6 cm
Ta urokliwa akwarela powstała najprawdopodobniej jako pamiątka dla przedstawicieli elit oświeceniowych podróżujących do Włoch. Przedstawia świątynię bogini Westy w Tivoli, zbudowaną na początku I w p.n.e. na planie koła i otoczoną kolumnadą w porządku kompozytowym. Obiekt ten stanowi jeden z ważniejszych elementów spuścizny architektonicznej starożytnego Rzymu, bardzo popularny wśród podróżników zwiedzających Wieczne Miasto i jego okolice w XVIII wieku. Autorem obrazu jest Carlo Labruzzo (1748–1817) – ceniony rzymski malarz specjalizujący się w pejzażach z zabytkami antycznej architektury.
Zakup był możliwy dzięki dofinansowaniu Totalizatora Sportowego